Kontakt z Klientem stanowi za każdym razem swoiste wyzwanie, które owocuje potrzebą zajęcia się problemem o określonym charakterze. Czasami są to problemy bardzo skomplikowane, wymagające wielu godzin pracy polegającej na poszukiwaniu rozwiązań, analizowaniu przepisów i orzecznictwa. Czasami zaś jest to stosunkowo prosty proces wytłumaczenia Klientowi znaczenia określonych norm prawnych, jednak i wtedy mogą pojawić się wątpliwości, które ostatecznie rozstrzygnąć trzeba za pomocą środków, które dadzą pewność, że zastosowane rozwiązanie nie przyniesie Klientowi szkody. Nie zawsze bowiem analiza prowadzi do oczywistych wniosków prawnych.
Na kanwie tak zarysowanego procesu doradzania Klientowi pojawiają się kwestie, które warto opisać właśnie w kontekście istniejącej wątpliwości, którą warto wyjaśnić. Nie można bowiem zapewniać Klienta o tym, że któraś z możliwych odpowiedzi na jego pytanie jest tą właściwą odpowiedzią, szczególnie gdy w zakresie danego problemu istnieją rozbieżności w orzecznictwie.
Jedną z takich kwestii jest ustalenie charakteru nieruchomości pod kątem opodatkowania podatkiem VAT.
Klient zwrócił się z zapytaniem, w którym zamierzał rozstrzygnąć, czy ogrodzona, ale niezabudowana działka, powinna być traktowana jako budowla w rozumieniu art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo budowlane(Dz.U. Nr 89, poz. 414, t.j. z dnia 21 maja 2019 r. Dz.U. z 2019 r. poz. 1186), a co za tym idzie, czy na gruncie przepisów podatkowych transakcja sprzedaży takiej działki jest zwolniona z obowiązku opodatkowania podatkiem VAT. Dodać należy, że Klientowi zależało na opodatkowaniu transakcji wskazanym wyżej podatkiem.
Co do zasady sprzedaż gruntu (dostawa) opodatkowana jest podatkiem VAT wyłącznie w sytuacji, gdy jest on przeznaczony pod zabudowę. Odpowiedź na zadane przez Klienta pytanie zależy zatem w pierwszej kolejności od ustalenia przeznaczenia gruntu, co można sprawdzić zapoznając się z odpowiednim Miejscowym Panem Zagospodarowania Przestrzennego, a gdy taki nie obowiązuje – z warunkami zabudowy dla przedmiotowego gruntu. Kiedy już ustalone zostanie, że grunt przeznaczony jest pod zabudowę, można przejść do kolejnego etapu analizy.
Ogrodzenie działki zabudowanej pełni funkcję urządzenia technicznego w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane i jako takie stanowi budowlę. W przypadku zaś działki niezabudowanej jego charakter jest sporny. W niektórych przypadkach przyjmuje się, że także ma charakter budowli, choć analiza wspomnianego wyżej art. 3 ust. 3 Prawa budowalnego, nawet przy rozszerzeniu jej o pkt 3a (obiekty liniowe) nie daje podstaw do uznania ogrodzenia, które tak naprawdę niczego nie zabezpiecza, za budowlę. Gdyby zatem przyjąć, że ogrodzenie zostanie zakwalifikowane jako budowla, wówczas przyjąć należałoby, że grunt, choćby niezabudowany, ale ogrodzony, nie ma już charakteru gruntu niezabudowanego. Taką linię potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 grudnia 2016 r., (II OSK 1463/16), który stwierdził, że ogrodzenie działki już zabudowanej jest urządzeniem technicznym, związanym z istniejącymi na działce zabudowaniami. Wykonanie natomiast ogrodzenia na działce niezabudowanej powoduje powstanie obiektu, o jakim mowa w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, tj. obiektu budowlanego.
W tej sytuacji, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona z VAT. Z przepisu tego wynikają też wyjątki od tej reguły szczegółowo opisane w ustawie, których istnienie należałoby przeanalizować. Nie stanowią one jednak istoty opisywanego problemu, gdyż wolą Klienta było opodatkowanie transakcji podatkiem VAT, zatem nie będą one opisywane w niniejszym wpisie.
Gdyby jednak przyjąć, że nie można ogrodzeniu nadać samodzielnej funkcji budowli, nie posiada ono samodzielnej funkcji budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane i stanowi urządzenie budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 9 cyt. Ustawy. W takiej sytuacji zwolnienie nie przysługuje, a sprzedaż gruntu – jeśli jest przeznaczony na cele budowlane – podlega opodatkowaniu.
W moim przekonaniu taka interpretacja jest bardziej przekonywująca, a potwierdza ją wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r., (I FSK 918/11).
Niemniej, pomimo takiego wniosku wydaje się, że jedynym pewnym sposobem na ustalenie, które z rozwiązań będzie prawidłowe, byłoby zwrócenie się o wydanie na podstawie przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług co do zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy winien wydać interpretację w terminie trzech miesięcy. Termin ten ma kluczowe znaczenie, bowiem w przypadku niedotrzymania tego obowiązku uważa się, że wydana została tzw. interpretacja milcząca – organ podatkowy przychylił się do stanowiska zaprezentowanego przez podatnika we wniosku. Co istotne, zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego termin trzymiesięczny nie jest liczony od daty doręczenia interpretacji wnioskodawcy, lecz od daty sporządzenia i podpisania interpretacji.
Sklep online