Obowiązek sporządzenia i złożenia do KRS sprawozdania z działalności jednostki – mit czy fakt ?

Dość często w praktyce dochodzi do sytuacji, gdy kompletując dokumenty do tzw. sprawozdania finansowego, okazuje się, że brakuje tzw. sprawozdania zarządu. Wtedy dochodzi do poszukiwania sprawozdania zeszłorocznego, aby je naprędce „przerobić”, względnie do znalezienia w firmie kogoś, kto to szybko przygotuje i „coś tam napisze”. A, jako, że do odkrycia dochodzi zazwyczaj tuż przed złożeniem dokumentów do KRS, bywa nerwowo. Czy potrzebnie?

Zanim postaram się odpowiedzieć na to pytanie, najpierw – bo okres temu sprzyja – dwa przypomnienia:

  • termin do złożenia zatwierdzonego przez Walne Zgromadzenia sprawozdania finansowego to 14 dni od jego zatwierdzenia, jednak nie później niż do 14 lipca 2019 roku, albowiem zgodnie z art. 69 ust. 1 i ust. 2 ustawy o rachunkowości termin na zatwierdzenie sprawozdania finansowego upływa nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia bilansowego tj. 30.06.2019 r. (niedziela), a termin złożenia sprawozdania finansowego do KRS – w ciągu 15 dni od dnia jego zatwierdzenia tj. nie później niż do 15.07.2019 r.
  • W roku 2019 sprawozdanie możemy złożyć wyłącznie w formie elektronicznej

Warto też wiedzieć, że dla podmiotów wpisanych do KRS nie ma obowiązku przekazania dokumentów finansowych we własnym zakresie do administracji skarbowej. Od 1 października 2018 r. niezależnie od tego, czy dokumenty zostaną złożone do KRS w trybie zgłoszenia czy wniosku, trafią do repozytorium dokumentów finansowych (RDF). Z tego repozytorium sprawozdania finansowe zostaną przekazane do Centralnego Rejestru Danych Podatkowych (art. 20 ust. 1g ustawy o KRS), a w konsekwencji do Szefa KAS.

DOBRY ZWYCZAJ

Praktyka pokazuje, że przedsiębiorcy wpisani do KRS, zwykle przygotowują sprawozdania z działalności jednostki, które często przybierają formę sprawozdania Zarządu. Działanie takie jest jak najbardziej prawidłowe, bowiem po pierwsze co do zasady jest zgodne z dyspozycją art. 49 ust. 1 ustawy o rachunkowości, po drugie zaś jeśli Zarząd faktycznie ma coś do powiedzenia i zaprezentowania Zgromadzeniu Wspólników, Akcjonariuszy, Spółdzielców, to winien to zrobić. Ale często jest tak, że poza danymi ściśle statystycznymi, które poniekąd zawarte są w treści pozostałych dokumentów tworzących sprawozdanie finansowe, nie za wiele można powiedzieć. Wówczas, w określonych uwarunkowaniach,  można od tego obowiązku odstąpić na podstawie ustawowego zwolnienia.   

ZASADA

Katalog podmiotów zobligowanych do sporządzania sprawozdania z działalności jednostki został określony w przepisach ustawy o rachunkowości, co znaczy, że sprawozdani z działalności jednostki sporządzają firmy, które są zobligowane do stosowania przepisów ustawy o rachunkowości (czyli prowadzące tzw. pełną księgowość)

Zgodnie z art. 49, ust. 1 ustawy o rachunkowości obowiązek sporządzania sprawozdania z działalności jednostki dotyczy:

– spółek kapitałowych (tj. spółek z ograniczoną odpowiedzialności i spółek akcyjnych),

– spółek komandytowo-akcyjnych,

– spółek jawnych i komandytowych, których wszystkimi wspólnikami ponoszącymi nieograniczoną odpowiedzialność są spółki kapitałowe,

– towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,

– towarzystw reasekuracji wzajemnej,

– spółdzielni,

– przedsiębiorstw państwowych.

WYJĄTEK OD ZASADY

Zwolnienie, o którym wspomniałem wyżej, jest możliwe w oparciu o zapisy art. 49 ust. 4 i 5 wskazanej wyżej ustawy,  które zawierają istotny, choć często nie dostrzegany, zwrot, mówiący, że jednostki mikro i małe (i to pod pewnym warunkiem, o którym mowa niżej)  „nie mają obowiązku” sporządzania sprawozdania z działalności jednostki.

Aby zatem uniknąć potrzeby sporządzania takiego sprawozdania, należy ustalić czy nasza firma spełnia wymogi do zakwalifikowania jej do grona jednostek mikro lub przedsiębiorców małych.  Zgodnie z  art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o rachunkowości jednostką mikro są podmioty, wskazane w początkowej części niniejszego wpisu, spółki, jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność – w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

a)  1 500 000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

b)  3 000 000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

c)  10 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1c jednostkami małymi są te same podmioty, jeżeli w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą – w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

a)  25 500 000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

b)  51 000 000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

c)  50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty,

ZWYKLE WYSTĘPUJĄCA PUŁAPKA

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż ustalając wskazane wyżej kryteria dość łatwo wpaść w pułapkę zamętu legislacyjnego, bowiem art. 7 ustawy z dnia  6 marca 2018 r Prawo przedsiębiorców zawiera także definicje tzw. „mikroprzedsiębiorcy” i przedsiębiorcy małego, która nie może zostać wykorzystania na potrzeby ustalania kryteriów podmiotowych zwolnienia z obowiązku sporządzania sprawozdania z działalności jednostki. Wyznacznikiem jest wyłącznie autonomiczna i zawarta w ustawie o rachunkowości definicja, którą powyżej przywołałem.  

ZAWSZE OBECNE „ALE”

Życie byłoby jednak zbyt piękne, gdyby na tym można było zakończyć ustalanie podstaw do zwolnienia. Dodatkowym warunkiem jest zatem obowiązek zamieszczenia w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego informacji dotyczącej nabycia udziałów (akcji) własnych. Zatem – zależnie od okoliczności – jeśli do nabycia udziałów (akcji) własnych w ramach konkretnego podmiotu doszło, należy tę informację zawrzeć w informacji dodatkowej, gdy zaś to nie miało miejsca, należy zamieścić informacje, że do takiej sytuacji nie doszło, choć wydaje się, że nawet jeśli tego zastrzeżenia zabraknie, trudno będzie postawić zarzut o niedopełnieniu obowiązku.

Sklep online

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *